سیستم پردازش سریع یا به انگلیسی High-Performance Computing (HPC) یک نوع سیستم محاسباتی است که طراحی شده است تا بتواند به صورت موثر و با سرعت بالا، پردازش و محاسبات بزرگ و پیچیده را انجام دهد. این سیستم‌ها معمولاً از ترکیبی از سخت‌افزارها، نرم‌افزارها و روش‌های متخصص استفاده می‌کنند تا به کاربران امکان پردازش داده‌ها و اجرای الگوریتم‌های پیچیده را در زمان کوتاهی فراهم کنند.

ویژگی‌ها و قابلیت‌های اصلی یک سیستم پردازش سریع عبارتند از:

1. **پردازنده‌های با توان بالا**: این سیستم‌ها از پردازنده‌های با توان محاسباتی بالا و قدرت پردازش بالا استفاده می‌کنند تا بتوانند حجم زیادی از داده‌ها و محاسبات را به صورت همزمان و با سرعت بالا انجام دهند.

2. **حافظه بزرگ و پرسرعت**: سیستم‌های پردازش سریع دارای حافظه‌های با ظرفیت بالا و سرعت بالا هستند که امکان دسترسی سریع به داده‌ها و اطلاعات مورد نیاز را فراهم می‌کنند.

3. **شبکه‌های باند پرسرعت**: این سیستم‌ها از شبکه‌های با پهنای باند بالا و سرعت انتقال داده بالا استفاده می‌کنند تا بتوانند داده‌ها را به سرعت بالا بین دستگاه‌ها منتقل کنند.

4. **پشتیبانی از پردازش موازی**: سیستم‌های پردازش سریع معمولاً از پردازش موازی استفاده می‌کنند که این به آن‌ها امکان می‌دهد که به صورت همزمان بسیاری از محاسبات را انجام دهند و سرعت پردازش را افزایش دهند.

5. **امنیت بالا**: این سیستم‌ها از امکانات امنیتی پیشرفته مانند رمزنگاری داده‌ها، دسترسی محدود و کنترل دسترسی استفاده می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که داده‌ها و اطلاعات کاربران محافظت شده و امنیت آنها حفظ شود.

سیستم‌های پردازش سریع به عنوان یک ابزار اساسی در بسیاری از زمینه‌ها مانند علوم رایان

ه، مهندسی، علوم زیستی، مالی، و سایر حوزه‌های علمی و صنعتی استفاده می‌شوند. این سیستم‌ها به توسعه تحقیقات علمی، تجزیه و تحلیل داده‌های بزرگ، شبیه‌سازی‌ها و مدل‌سازی‌های پیچیده کمک می‌کنند و به سازمان‌ها امکان می‌دهند تا با کارایی و کاربردی‌ترین راه حل‌ها را برای مسائل پیچیده و محاسباتی پیدا کنند.