سیستم پردازش موازی یک نوع سیستم محاسباتی است که از چندین پردازنده و منبع پردازشی به صورت همزمان و هماهنگ برای انجام یک کار محاسباتی استفاده می‌کند. در این سیستم‌ها، وظایف محاسباتی به چندین واحد پردازشی تقسیم می‌شوند و هر قسمت از وظیفه به یک پردازنده اختصاص می‌یابد. سپس نتایج حاصل از هر پردازش به طور همزمان و هماهنگ ترکیب می‌شوند تا نتیجه نهایی بدست آید.

ویژگی‌ها و قابلیت‌های اصلی سیستم‌های پردازش موازی عبارتند از:

1. **افزایش سرعت پردازش**: یکی از اصلی‌ترین مزایای استفاده از سیستم‌های پردازش موازی، افزایش سرعت پردازش داده‌هاست. با تقسیم وظایف محاسباتی بین چندین پردازنده، سرعت انجام کار بسیار بالا می‌رود.

2. **افزایش قدرت محاسباتی**: این سیستم‌ها به کاربران امکان انجام پردازش‌های پیچیده و حجیم را با استفاده از قدرت پردازشی بیشتری ارائه می‌دهند.

3. **مقیاس‌پذیری**: سیستم‌های پردازش موازی قابلیت مقیاس‌پذیری بالایی دارند و می‌توانند با افزایش نیاز به پردازش، تعداد پردازنده‌ها را افزایش داد.

4. **کارایی بالا**: به دلیل امکان استفاده همزمان از چندین پردازنده، سیستم‌های پردازش موازی کارایی بالایی را ارائه می‌دهند و قادرند به صورت همزمان چندین وظیفه را انجام دهند.

5. **انعطاف‌پذیری**: این سیستم‌ها انعطاف‌پذیری بالایی دارند و می‌توانند با توجه به نیاز، تنظیمات و ساختار آن‌ها را تغییر داد.

سیستم‌های پردازش موازی در بسیاری از زمینه‌ها از جمله علوم رایانه، علوم زیستی، تحقیقات فضایی، تحلیل داده‌های بزرگ، و محاسبات عددی استفاده می‌شوند. این سیستم‌ها به ارائه راه حل‌های کارآمد و سریع برای مسائل پیچیده محاسباتی کمک می‌کنند و در بهبود کارایی و کاربردهای مختلف از جمله تحقیقات علمی، توسعه نرم‌افزار

، و بهبود فناوری‌ها موثر می‌باشند.